Boże Ciało to szczególny dzień, który gromadzi nas przy kolejnych ołtarzach i prowokuje do wołania odwiecznymi słowami suplikacji o ochronę nas i naszego dobytku od głodu, moru, ognia i wojny. To także czas, w którym mamy okazję naszą obecnością świadczyć o wierze w niewidzialną, istniejącą rzeczywistość: w Chrystusa Eucharystycznego. Słowami pieśni: „Zróbcie Mu miejsce” zapraszamy samego Boga, który idzie zobaczyć nasze pola i nasze domy. Wie o naszych ujawnionych i utajonych sprawach. Błogosławi wszystkich i każdego z osobna. A ludzie od wieków w tym dniu idą i śpiewają, klękają i rozsypują dywan z kwiatów, bo tylko tak potrafią odwdzięczyć się za tę cudowną wędrówkę Boga po ich drogach i ścieżkach. Po drogach i ścieżkach ich życia – prostych i szerokich, po ścieżkach wąskich, stromych i pełnych zakrętów.

Odsuwamy więc na bok nasze małe i przyziemne sprawy. Robimy Mu miejsce, by zechciał być blisko nas.

***

Zróbcie Mu miejsce, Pan idzie z nieba,

Pod przymiotami ukryty chleba!

Zagrody nasze widzieć wychodzi,

I jak się dzieciom Jego powodzi.

(F. Karpiński )

  Upadnij na kolana,

Ludu czcią przejęty!

Uwielbiaj Twego Pana:

„Święty! Święty! Święty!”

(K. Brodziński)

  Eucharystia przybliża nas zawsze do tej miłości, która jest potężniejsza niż śmierć

(Jan Paweł II)

  Dzień był złocisty, niebo turkusowe,

Podobne wielkiej kopule sklepionej,

Słońce, uszedłszy drogi swej połowę,

Opromieniało z góry lip korony (...)

  Tłum, co w kościele zmieścić się nie może,

Pod ścianą w cieniu albo u drzwi zgięty,

Klęczy i chórem śpiewa: „Święty Boże....!”

I lipy szumią: „Święty – Święty – Święty...!”

(L. Rydel)

    Boże Ciało jest świętem Kościoła powszechnego, jest świętem wszystkich Kościołów w tym powszechnym Kościele. Nasze polskie Boże Ciało ma w sobie jedyne bogactwo. Ktoś by powiedział: bogactwo tradycji. Słusznie. Z tym, że ta tradycja jest pisana bogactwem polskich serc. To tam się wszystko zaczyna.

(Jan Paweł II)  

Mówią, że modlimy się do głuchych obrazów

ślepnących świec

że dmuchamy jak dzieci w papierowe trąbki –

a On przecież jest

w małej hostii jak w iskierce ciepła

w mocnych ścianach nadziei.

  (J. Twardowski)  

Joanna Jurgała - Jureczka