Księże Proboszczu. Urodziny, zwłaszcza okrągłe, gromadzą całą rodzinę przy stole, żeby cieszyć się razem z solenizantem, dziękować, za to, co w jego życiu już się dobrego spełniło i wypowiedzieć dobre życzenia na przyszłość.

Jesteśmy tu – wokół stołu, wokół ołtarza. Przedstawiciele wszystkich parafialnych grup. Jest nas wielu. Przychodzimy z wdzięcznością, że takie właśnie wybrałeś życie – w samotności  - dla nas, którzy stanowimy parafialną rodzinę. Twoją rodzinę. Więc jesteśmy dziś razem z Tobą, żeby dziękować Bogu za to wszystko, co Ci dał. A Tobie za to, że właśnie Jemu powierzyłeś swoją drogę i zaufałeś. I że na tej drodze jesteśmy my, parafianie Hażlacha. I że dobro, które w Twoim życiu się spełniło, było dobrem dawanym także i nam.

Czas na życzenia. Najlepsze. One też dotyczą drogi.

Święty Paweł z Tarsu — oślepiony po to, żeby mógł odzyskać wzrok — powiedział: — Pokażę wam teraz drogę, która przewyższa wszystkie inne.

I wyśpiewał pochwałę miłości. Która wszystko dopełnia i tłumaczy. Cierpliwa i szlachetna, życzliwa i pokorna, łagodna i pogodna, niepamiętliwa. Wytrwała i ufna. Największa.

Księże Proboszczu. W dniu Twoich urodzin życzymy Ci wszyscy miłości. Takiej miłości. Największej. Bo czujemy, wiemy i doświadczamy, że Ty ją w życiu tak pięknie realizujesz, nam ją pokazujesz i nas jej uczysz.

Bóg niech Cię nadal prowadzi.