Po spotkaniach przy wigilijnym stole w domach rodzinnych, 24 grudnia 2016 roku o godzinie 23.30 zebraliśmy się w kościele parafialnym, żeby wspólnie świętować Boże Narodzenie.
Kolęda: „Cicha noc” śpiewana podczas Pasterki ma szczególne znaczenie i sens.
„Tej nocy milkną spory i kłótne. Ludzie staję się dla siebie bliscy i życzliwi” – mówił podczas homilii ks. kan. Andrzej Papoń, który zwrócił uwagę, że kiedy narodził się Chrystus, ta noc pozornie tylko nie różniła się od innych. Pasterze jako pierwsi z ludzi i jedyni tej nocy dowiedzieli się o wielkiej i radosnej nowinie, a zatem to prości i pokorni usłyszeli głos Anioła, a nie bogaci i utytułowani.
Cytując na zakończenie słowa Adama Mickiewicza: „Wierzysz, że Bóg zrodził się w betlejemskim żłobie! Lecz biada Ci, jeżeli nie zrodził się w tobie”, Proboszcz parafii ks. Andrzej Papoń powiedział: „Pozwólmy się narodzić Jezusowi w naszym sercu, pozwólmy, by prowadził nas przez całe życie”.
W pierwszy dzień Świąt Bożego Narodzenia wysłuchaliśmy Ewangelii o Słowie, które było na początku. Bóg jest odwiecznym Słowem, a Słowo to jest podstawą radości. Święta Matka Teresa z Kalkuty tak mówiła o Bożym Narodzeniu:
Zawsze, ilekroć uśmiechasz się do swojego brata
i wyciągasz do niego ręce,
jest Boże Narodzenie.
Zawsze, kiedy milkniesz, aby wysłuchać,
jest Boże Narodzenie.
Zawsze, kiedy rezygnujesz z zasad,
które jak żelazna obręcz uciskają ludzi
w ich samotności,
jest Boże Narodzenie.
Zawsze, kiedy dajesz odrobinę nadziei “więźniom”,
tym, którzy są przytłoczeni ciężarem fizycznego,
moralnego i duchowego ubóstwa,
jest Boże Narodzenie.
Zawsze, kiedy rozpoznajesz w pokorze,
jak bardzo znikome są twoje możliwości
i jak wielka jest twoja słabość,
jest Boże Narodzenie.
Zawsze, ilekroć pozwolisz by Bóg
pokochał innych przez ciebie,
Zawsze wtedy,
jest Boże Narodzenie.
Fragment Jej wypowiedzi zacytował na zakończenie homilii ks. Proboszcz, zadając wszystkim obecnym w kościele pytanie: „Czy Jezus narodził się dziś w twoim sercu”?
Uroczysty charakter miał także drugi dzień Świąt poświęcony wspomnieniu męczennika, św. Szczepana. Tego dnia, zgodnie ze zwyczajem, na zakończenie Mszy św. został poświęcony owies.
Podczas Mszy świętych śpiewał parafialny chór prowadzony przez Mieczysława Gorasa. Kościół parafialny na czas świąt został przez grupę starszych ministrantów i dorosłych, jak zwykle, odpowiednio przygotowany, a ważne miejsce w nim zajęła stajenka. Przy niej po Mszach św. gromadziły się dzieci razem z rodzicami.
