Jeden z majowych dni przyniósł szczególną pogodę. Widoczna była bardzo wyraźna tęcza. Otoczyła ona nasz parafialny kościół, więc przy tej okazji warto przypomnieć, jaka jest jej symbolika.
Tęcza w Biblii oznacza obecność Boga. Była ona czytelnym znakiem przymierza, który po okresie wyniszczającego potopu Bóg zawarł z ludźmi i jako symbol umieścił na niebie tęczę. Piękne i metaforyczne są słowa zapisane w Piśmie świętym, kiedy tęcza zostaje określona jako łuk, który Jahwe kładzie na obłoki. Do dziś odczytuje się ten znak jako symbol błogosławieństwa, przebaczenia, obietnicy, nadziei, zwycięstwa i zmartwychwstania.
Kolory tęczy też mają swoje znaczenie. Niebieska barwa interpretowana jest jako wody potopu, czerwona oznaczać może Apokalipsę, a więc niszczący ogień, zieleń zaś interpretowana jest jako symbol nowego świata.
W starotestamentalnej Księdze Mądrości Syracha czytamy: (43,12)
Patrz na tęczę i wychwalaj Tego, kto ją uczynił, nadzwyczaj piękna jest w swoim blasku:
otacza niebo kręgiem wspaniałym, a napięły ją ręce Najwyższego.
Patrząc na tęczę nad naszym parafialnym kościołem nie tylko zauważamy interesujące zjawisko przyrody, nie tylko zachwycamy się i doceniamy, jak piękna jest w swoim blasku, jak otacza niebo wspaniałym kręgiem; ale wychwalamy Tego, który ją od wieków i przez wieki kładzie na obłoki.
