Ksiądz Józef Skudrzyk, ur. 21.01.1886 r. w Hażlachu, wyświęcony 23.07.1912 r., od 1.09.1929 r. katecheta przy państwowej Szkole Przemysłowej w Bielsku i profesor prefekt Państwowego Gimnazjum humanistycznego z polskim językiem wykładowym w Bielsku, po II wojnie światowej nauki religii udzielał także w I Państwowym Liceum i Gimnazjum Męskim w Bielsku. Zmarł 18.05.1952 r.

Ksiądz Józef Kula, ur. 14.08.1891 r. w Hażlachu, wyświęcony 26.07.1915 r., dziekan i proboszcz w Parafii św. Małgorzaty w Dębowcu od 15.07.1928. Zmarł 22.11.1941 r. w obozie koncentracyjnym w Dachau.

Ksiądz Emil Skudrzyk, ur. 23.01.1907 r. w Hażlachu, ukończył 4 oddziały szkoły powszechnej, następnie kontynuował naukę w Gimnazjum im. A. Osuchowskiego w Cieszynie. Po maturze zapisał się najpierw na Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, szybko jednak zmienił decyzję i 3 października 1925 r. rozpoczął studia teologiczne na Wydziale Teologicznym UJ. 21.06.1931 r. otrzymał święcenia kapłańskie, swoje prymicje odprawił w Hażlachu i objął stanowisko wikarego w parafii NMP w Katowicach. Wkrótce został mianowany prefektem Konwiktu Biskupiego w Tarnowskich Górach. W mieście tym do wybuchu II wojny światowej nauczał także religii w Gimnazjum Państwowym oraz pełnił funkcję kapelana więziennego i wojskowego. W październiku 1939 r. Kuria Diecezjalna powierzyła mu obowiązki wikarego w parafii w Strumieniu oraz obowiązki kapelana Sióstr de Notre Dame w Strumieniu. W lutym 1945 r. Strumień znalazł się na linii frontu. 15 lutego 1945 r., w trakcie bombardowania miasta przez samoloty niemieckie, zginęły 24 osoby chroniące się w piwnicy budynku probostwa. Wśród tych ofiar znalazł się także ksiądz Emil Skudrzyk oraz miejscowy proboszcz, ksiądz Alojzy Gałuszka.

Ksiądz Jan Jeżowicz, ur. 1.08.1910 r. w Hażlachu. W latach 1916-1921 uczęszczał do szkoły podstawowej w Hażlachu, następnie do Gimnazjum im. A. Osuchowskiego w Cieszynie, a od 1925 r. do Seminarium Nauczycielskiego w Cieszynie-Bobrku. Po jego ukończeniu w 1930 r. rozpoczął pracę w Kaczycach, we wrześniu 1931 r. został przeniesiony do szkoły w Pogwizdowie. W tym czasie ukończył korespondencyjnie Instytut Pedagogiczny w Poznaniu. W okresie okupacji ówczesny niemiecki wójt Hażlacha zabronił Jeżowiczowi przebywać na terenie gminy. Uciekając przed prześladowaniami ukrywał się w Trzyńcu i Ropicy. W 1940 r. udał się do Pogrzebienia koło Raciborza, gdzie uczył kleryków w domu Salezjanów. Po zajęciu domu Salezjanów przez Niemców, Jeżowicz udał się do Oświęcimia, a następnie do Krakowa. W 1941 r. wstąpił do nowicjatu w Zgromadzeniu Salezjanów. Poszukiwany przez Gestapo musiał się ukrywać i zmieniać miejsca swego pobytu, mimo to pracował w kompletach tajnego nauczania. Po wyzwoleniu Krakowa pracował jako nauczyciel w Gimnazjum im. Sienkiewicza. 2 maja 1945 r. przybył do Hażlacha, gdzie chwilowo, od 15.05-15.07 był kierownikiem szkoły podstawowej. Wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. W 1948 r. ukończył Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego z tytułem magistra teologii. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk ks. Biskupa Bieńka w Prokatedrze w Katowicach. Pierwszą mszę św. odprawił na Jasnej Górze. Przez krótki czas pracował w zastępstwie w Mikołowie a następnie w Bielsku, gdzie powierzono mu stanowisko katechety w trzech szkołach średnich. 27.09.1948 r. otrzymał polecenie Kurii Diecezjalnej utworzenia parafii w Wapienicy koło Bielska. Następnie obejmuje stanowisko proboszcza w Ochabach. 5 lipca 1971 r. odbył się w Wapienicy pogrzeb ks. Jana Jeżowicza, obecni byli m.in. ks. Kardynał Wojtyła, osobisty przyjaciel Zmarłego oraz ks. Biskup Ordynariusz Herbert Bednorz.

Ksiądz Leopold Pietroszek, ur. 29.10.1913 r. w Hażlachu. Po ukończeniu szkoły podstawowej, kształcił się w cieszyńskim Państwowym Gimnazjum im. A. Osuchowskiego. Studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, a święcenia kapłańśkie otrzymał 26.06.1938 r. w Katowicach. Od 1.08.1944 roku był wikarym w parafii św. Wojciecha w Mikołowie, potem św. Wawrzyńca w Wirku ( w tej parafii został w 1953 r. administratorem). W czasie pobytu w Wirku był więziony przez władze państwowe.

Od sierpnia 1962 roku ks. Leopold Pietroszek pracował w Bielsku-Białej, w parafii św. Mikołaja. Od 6 marca 1967 roku pełnił funkcję administratora tej parafii. Rozpoczął przygotowania do budowy kościoła w Aleksandrowicach. W lipcu 1970 roku na własną prośbę został zwolniony z pełnionej funkcji i mianowany wikariuszem parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bielsku-Białej. Był wicedziekanem dekanatu bielskiego. W związku z poważną chorobą i długotrwałym pobytem w szpitalu otrzymał bezterminowy urlop zdrowotny. Mieszkał w Wiśle, a potem w Cieszynie. Należał do Unii Apostolskiej Kleru i dzieła Maryi (Focolari). Zaangażowanie w pracy duszpasterskiej zaowocowało przyznaniem ks. Leopoldowi Pietroszkowi tytułu Kanonika Honorowego Kapituły Metropolitalnej Katowickiej. Zmarł 7 sierpnia 1998 roku w Cieszynie.